Η στοχοποίηση δεν είναι απάντηση

Σηκώνει ψηλά τα χέρια, μπροστά σ’ αυτά που κληρονόμησε, αλλά, κυρίως, σε όσα προκύπτουν από τις δικές της πολιτικές η κυβέρνηση και θέλει να φορτώσει στους δημοσιογράφους την ευθύνη της απόλυσής τους, μήπως και αλλάξει η «ατζέντα».

Το αποτέλεσμα της πολιτικής δημοπρασίας, όμως, για την αδειοδότηση, προκαλεί ακόμη περισσότερο με την επιδότηση που παρέχει τώρα, στους ιδιοκτήτες αφού:

1. Παραγράφει τις ευθύνες τους από το 2008 μέχρι σήμερα για τις χιλιάδες απολύσεις, μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις εργασίας, υπονόμευση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, συνδικαλιστικές διώξεις. Δίνει ακόμη στους ιδιοκτήτες άλλοθι να μην πληρώσουν δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, οφειλές στα Ταμεία, υποχρεώσεις σε Τράπεζες κ.λπ.
2. Προσφέρει «μπόνους» στους υπερθεματιστές να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους, καθιερώνοντας για αυτούς καθεστώς προστασίας και παρέχοντάς τους «φθηνά χέρια» με τσακισμένα δικαιώματα από τις τάξεις των παλαιών και των νέων ανέργων και εργαζομένων για το σταθμό τους. Τους εξασφαλίζει, ταυτόχρονα, διαφημιστική δαπάνη, η οποία προβλέπεται ιδιαίτερα αυξημένη, επειδή συγκεντρώνεται πλέον μόνο σε συγκεκριμένους παραλήπτες.

Η επιλογή του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ να κουνήσει το δάχτυλο σε συναδέλφους, οι οποίοι προσπαθούν να σώσουν την δουλειά τους, δεν απαντάει ούτε στα δημοσιογραφικά ερωτήματα, ούτε στο αμείλικτο ερώτημα της ανεργίας και, βεβαίως, δεν είναι επιχείρημα η κυβερνητική θέση: «όπως οι άλλοι κι εσείς».

Εκτός και αν η στάση αυτή υπηρετεί διαδικασία κοινωνικού αυτοματισμού και εν προκειμένω δαιμονοποίησης του δημοσιογραφικού κόσμου στο σύνολό του, στον οποίο επιχειρεί να φορτώσει όλα τα δεινά που πληρώνει η κοινωνία.

Στο ίδιο κλίμα κυβερνητικά στελέχη, τόσο στο πρόσφατο παρελθόν, όσο και τώρα, στοχοποιούν δημοσιογράφους με σκοπό να τους απαξιώσουν, όπως έγινε και με τη συνάδελφο κ. Ευαγγελία Τσικρίκα, με χυδαία επίθεση που υπέστη από τον αναπληρωτή του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού, Παύλο Πολάκη.

Δεν είναι, όμως, άμοιροι ευθυνών παλιοί και νέοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, όχι μόνο επειδή με τις τρεις ολονυκτίες τους στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης νομιμοποίησαν τη διαδικασία, την οποία ταυτόχρονα καταγγέλλουν, αλλά διότι τώρα δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν εργαζόμενους στις όποιες επιχειρηματικές επιλογές και επιδιώξεις τους.

Η αγωνία για τη διατήρηση της θέσης εργασίας δεν πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι η απόσταση ανάμεσα στα δικαιώματα του εργαζόμενου και στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη μπορεί να μηδενιστεί. Και πάλι, όμως, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν νομιμοποιεί πολιτικό bullying σε βάρος εργαζομένων, απλήρωτων και ανέργων.

Σε κάθε περίπτωση, το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ επιμένει και διεκδικεί:

1. Να υπάρξει θεσμική παρέμβαση από την Κυβέρνηση, ώστε να μην κλείσουν τα κανάλια και να εγγυηθεί όλες τις θέσεις εργασίας.
2. Να επιβάλει με νομοθετική ρύθμιση την εφαρμογή ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους, ως όρο για την αδειοδότηση στα κανάλια και να τα υποχρεώσει στην τήρηση των κανόνων δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
3. Να διασφαλίσει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την απρόσκοπτη πληροφόρηση των πολιτών.

Η υπόθεση της ενότητας και της αλληλεγγύης στον Κλάδο δεν είναι επιλογή αλά καρτ. Σφυρηλατείται κάθε μέρα στην πράξη.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ